«Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος» της Χρύσας Σπηλιώτη με την Άννα Φόνσου σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου

Μια παραγωγή του «Σπιτιού του Ηθοποιού»
Η παράσταση είναι υπό την αιγίδα
του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ)

Ο θεατρικός μονόλογος «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος» αποτελεί το κύκνειο άσμα της ηθοποιού και θεατρικής συγγραφέα Χρύσας Σπηλιώτη, που έχασε τη ζωή της στην καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι το 2018. Η Χρύσα Σπηλιώτη διακρίθηκε κυρίως για τα θεατρικά της έργα, που ανέβηκαν σε ελληνικές και διεθνείς σκηνές και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Η παράσταση ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο Vault (2017-2018) και παράλληλα περιόδευσε στην περιφέρεια με πρώτη στάση το μεγάλο θέατρο του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας (Δεκέμβριος 2017) όπου το έργο παραστάθηκε με τη σύμπραξη της μπάντας της Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρος. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στην Κόρινθο (Ιανουάριος 2018),  στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας (Ιανουάριος 2018) και στη Θεσσαλονίκη στο «Ίδρυμα Πολιτισμού Υδρία, Τάσου και Τιτίκας Αρβανιτάκη» καθώς και στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ (Μάρτιος 2018). Η παράσταση «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος» θα συνέχιζε και την επόμενη σεζόν, και είχε προγραμματιστεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό, αλλά την πορεία της διέκοψε το τραγικό συμβάν.

Πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο άρτιο, δυνατό, με χιούμορ αλλά και δραματικό λυρισμό που δείχνει πώς μπορεί να μεταγράφεται ευφυώς η Ιστορία. Μέσα από τα μάτια της μητέρας του Νικόλαου Μάντζαρου, μαθαίνουμε τη ζωή αλλά και την πορεία του συνθέτη μέχρι τη στιγμή που μελοποιεί τον Εθνικό μας Ύμνο. Το ποίημα του Σολωμού που μελοποίησε ο Μάντζαρος, ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό, πέρασε από στόμα σε στόμα απανταχού της Ελλάδας και του κόσμου για να καταλήξει ο Εθνικός μας Ύμνος.

Ο θεατρικός μονόλογος φωτίζει τις άγνωστες πτυχές του συνθέτη του Εθνικού μας ύμνου, Νικόλαου Μάντζαρου. Μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας, της μητέρας του συνθέτη, της Ρεγγίνας Τουρίνι Μάντζαρου, ζωντανεύει  μια ολόκληρη εποχή και ο θεατής μεταφέρεται στην Κέρκυρα του 18ου και κυρίως του 19ου αιώνα. Το κείμενο, με άρτια αισθητική αποτελεί μία καντάτα για την αιώνια γυναίκα, μάνα, αδερφή, σύζυγο, ερωμένη και έναν ύμνο στον ασταμάτητο αγώνα της να κερδίσει τη δική της ελευθερία. 

Με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, το «Σπίτι του Ηθοποιού» παρουσίασε και πάλι στο ελληνικό κοινό, το καλοκαίρι του ΄21, το θεατρικό έργο «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος», με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής και του ΟΠΑΝΔΑ. Αυτή τη φορά, η καταξιωμένη ηθοποιός Άννα Φόνσου, υποδύθηκε – αφηγήθηκε τον ρόλο της ηρωίδας Ρεγγίνας Μάντζαρου, με τη συνοδεία γνωστών μελωδιών του μεγάλου συνθέτη από τον λυρικό τραγουδιστή Χρήστο Λάζο και τον πιανίστα Χάρρυ Τζιάνν ενώ στον ιδιαίτερο ρόλο του Αρχάγγελουήταν ο χορευτής Νίκος Γονίδης. Τη σκηνοθεσία επιμελήθηκε και πάλι ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μονόλογος «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος», εγκρίθηκε από την ΕΡΤ ΑΕ, στο πλαίσιο του «Θέατρου στο Ραδιόφωνο» και σύντομα θα μεταδοθεί από το Δεύτερο και το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η Ρεγγίνα Μάντζαρου μητέρα του Νικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου συνθέτη του Εθνικού Ύμνου, μας οδηγεί σε μονοπάτια γεμάτα φωτιά. Πάνω στο ηφαίστειο της Γαλλικής και της Ελληνικής επανάστασης. Βρισκόμαστε στην Κέρκυρα, πρωτεύουσα των Ιονίων νήσων όπου εναλλάσσονται οι ξένοι κατακτητές. 
Οι Επτανήσιοι δεν νιώθουν ακόμα Έλληνες, η κουλτούρα και οι επιρροές είναι καθαρά δυτικές και οι αριστοκράτες συνεργάζονται ποικιλοτρόπως με τον εκάστοτε δυνάστη. Ο Μάντζαρος όχι μόνο ανήκει στην αριστοκρατική τάξη αλλά μετέχει και έμμεσα στις εκάστοτε κυβερνήσεις σαν γραμματέας του Γενικού Εισαγγελέα του Κράτους που είναι ο πατέρας του. Το ποτάμι όμως τόσο της μουσικής στην οποία αφιερώνεται όσο και των νέων ριζοσπαστικών ιδεών θα τον παρασύρει σε απρόσμενες διαδρομές.
Γράφει για πρώτη φορά στην ιστορία ελληνική όπερα, συνδέεται φιλικά με τον Διονύσιο Σολωμό μελοποιεί πάρα πολλά ποιήματά του, ο ένας πλάθει τον άλλον και η εποχή και τους δυο. Φιλόδοξος αρχικά διψάει για καταξίωση, η διεθνής καριέρα τον καλεί μα εκείνος τελικά αρνείται τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Ωδείο της Νάπολης και εργάζεται αποκλειστικά στην Κέρκυρα. Όλη του τη ζωή δηλώνει ερασιτέχνης –γιατί για έναν αριστοκράτη είναι ντροπή να ασχολείται επαγγελματικά με τις Τέχνες- και δεν δέχεται ποτέ χρήματα για τη μουσική. Συνθέτει ασταμάτητα αφήνοντας τεράστιο έργο –σχεδόν άγνωστο στο πλατύ κοινό με εξαίρεση τον Ύμνο. Διδάσκει ακαταπόνητα πλάθοντας καλλιτέχνες διεθνούς φήμης, δημιουργεί τη Φιλαρμονική ορχήστρα της Κέρκυρας και γίνεται ο πρωτεργάτης της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής.
Γι’ αυτά και πολλά άλλα μας μιλάει ασθμαίνοντας από πάθος για ζωή και έρωτα μα κυρίως για αγάπη για τον γιο της η μητέρα του Ρεγγίνα. Είναι η πρώτη του δασκάλα στο πιάνο, αυτή που προσπαθεί να σώσει το παιδί της και τον εαυτό της από τη μέγγενη των κοινωνικών περιορισμών και της υποκρισίας που εκφράζει κι επιβάλλει ο  άντρας της Γιάκωβος.  Θα εμφυσήσει στο γιο της χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία. «Εγώ το μόνο που κανα ήταν να τον αφήνω λεύτερο να χαίρεται μέχρι τις πατουσίτσες του». Και κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο. Να δώσει τα εφόδια σ’ έναν αριστοκράτη να γράψει τη μουσική για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
Μια παράσταση με παθιασμένες νότες μα συνάμα τρυφερή, ανάερη, με χιούμορ που υμνεί τελικά τη χαρά και το γλέντι της ζωής παρά το στρίμωγμα του βίου των ηρώων της.

ΖΩΝΤΑΝΑ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

• Άννα Φόνσου (ηθοποιός)
• Χρήστος Λάζος (τραγουδιστής)
• Χάρρυ Τζιάνν (πιανίστας)
• Νίκος Γονίδης (χορευτής)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Χρύσα Σπηλιώτη
Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Μουσική Επιμέλεια: Μάνος Αντωνιάδης

Σκηνικά/ Κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Οργάνωση Παραγωγής: Λεωνίδας Αργυρόπουλος

Φωτογραφίες: Σαββάτιος Μπαμπίλης
Αφίσα: Κατερίνα Σεμερτζόγλου
Παραγωγή: Το Σπίτι του Ηθοποιού – Μαντάμ Σαρδάμ

https://www.instagram.com/madamsardam/
https://www.facebook.com/madamsardam
https://www.facebook.com/actors.house.92